A. Algemene vragen:
1. Waardoor zie je de invloed van de mens op de onderwaterwereld?
2. Wat wil de filmmaker zeggen met deze film? Oftewel: Wat is de moraal van het verhaal.
B. Vragen over in volgorde van het filmverloop:
1. Let op de koralen in het begin van de film.
- Er is een heleboel koraal te zien in de film. Noem 3 vormen en kleuren op die je hebt gezien. Let ook op de textuur.
2. Scene: Marlin en Corally komen net uit het koraal en praten over kinderen.
- Hoe is ervoor gezorgd dat het lijkt alsof er ruimte (diepte is). Denk aan camerastandpunt, kleuren.
3. Scene: Marlin en Corally gaan bij de eitjes in het koraal kijken.
- Wat voor compositie wordt hier gebruikt. Waarop wordt nu de aandacht gericht?
4. Scene: Marlin wordt wakker en is Corally en de eitjes kwijt tot aan het moment dat hij het eitje van Nemo vindt.
- Welke sfeer heerst er in deze scene? Hoe wordt die sfeer gemaakt?
Let op kleur en muziek.
5. Scene: Nemo komt bij school (‘het schoolplein’) aan tot aan het stuk dat Marlin hoort dat hij naar de afgrond zwemt.
a. In deze scene zie je veel verschillende vissoorten. Welke verschillende visvormen zie je? Denk hierbij ook aan evt. details van ogen, mond, vinnen. (Als je de vissoort weet, deze noemen)
b. Hoe beweegt Marlin als hij ontdekt dat Nemo met zijn leraar naar de afgrond gaat?
6. Scene: Nemo is net opgevist, zwemt boven water en Marlin raakt in paniek omdat hij hem niet meer kan vinden.
- Welke sfeer heerst er in deze scene? Hoe wordt die sfeer gemaakt?
Let op manier van filmen, op camerastandpunt, kleur en muziek.
7. Let op de haai Bruce en de vis Dory (het vriendje van Marlin):
a. Noem verschillen tussen het uiterlijk van de haai Bruce en Dory.
b. Wat is het verband tussen hun uiterlijk, manier van bewegen en hun karakter?
c. En wat is het effect van hun manier van praten.
8. Scene: Na de haaienmeeting volgt er een achtervolging in en rond een onderzeeër.
a. Hoe ziet de textuur van de onderzeeër eruit?
b. Hoe heeft de huid van de haaien textuur gekregen?
9. Scene: tandarts kijkt in aquarium.
- Wat voor compositie wordt hier gebruikt. Wat wordt hiermee benadrukt?
10. Scene: Vis in aquarium verteld hoe Nemo kan ontsnappen. Dat wordt met een aantal beelden duidelijk gemaakt.
a. Hoe wordt dat verteld/duidelijk gemaakt? Let op manier van filmen.
b. Hoe is ervoor gezorgd dat het lijkt alsof er ruimte (diepte is). Denk aan camerastandpunt, kleuren.
11. Scene: De tandarts gaat weg. Nemo heeft een steen in het motortje/molentje gelegd, zit in de buis en het steentje schiet los. Nemo doet een poging om via het motortje/molentje te ontsnappen.
- Hoe wordt er angst gecreëerd? Let op muziek en compositie.
12. Let op Crush de schildpad.
- Wat benadrukt het ‘coole’ van de schildpad?
13. Let op de zwaardvissen die in beeld komen.
Waardoor wordt er bij de zwaardvissen benadrukt dat het zwaardvissen zijn?
14. Scene dat Nemo naar school gebracht wordt.
- Wat is het verschil met de eerste keer in de film dat Nemo naar school gebracht wordt?
vrijdag 30 oktober 2009
Theorieles
Inleiding
Vissen zijn boeiend omdat ze in de onderwaterwereld leven en wij als mens eigenlijk voornamelijk in de wereld daarboven. Ook in de onderwaterwereld heb je planten en dieren in tal van vormen en kleuren en ook daar heeft iedere vis zijn bijzondere vorm, eigenschappen en manier van bewegen. Voor writer-director Andrew Stanton,de bedenker van de film “Finding Nemo”, waren dat een aantal redenen om een film te maken die zich voornamelijk in de onderwaterwereld afspeelt. In 1997 maakt hij al aantekeningen voor het verhaal. In 1999 heeft hij de eerste versie geschreven.
Tijdens een uitstapje naar het aquarium ontstond het idee voor "Finding Nemo". Maar het verhaal kwam pas tot leven toen hij hier een aantal persoonlijke herinneringen in verweefde. Stanton groeide namelijk op aan de oceaan, waardoor hij wist dat de zee ‘cool’ kon zijn. Ook had hij vroeger een tandarts met een aquarium in zijn behandelkamer. Bovendien wilde hij een vader-zoon verhaal, waarbij hij gebruik maakte van zijn eigen ervaring als opvoeder.
Eigenlijk wist Stanton niets over vissen en al helemaal niets over clownvissen (anemoonvissen). De clownvissen zijn eigenlijk willekeurig gekozen. Stanton zag in een boek twee vissen die stiekem vanuit een anemoon naar buiten keken. Deze vissen waren oranje met witte strepen. Hij verdiepte zich in de clownvissen en vond ze erg geschikt voor zijn verhaal over de overbezorgde vader en zoon.
Als opdracht willen we daarom meegeven vooral op vorm, eigenschappen en manier van bewegen van de vissen te letten, maar er zijn ook tal van andere (beeld)aspecten die interessant zijn.
Kern
Beeldaspecten:
Beeldaspect Ruimte:
Ruimte/ruimtelijkheid betekent dat je er van verschillende kanten naar kunt kijken. Dat wat je ziet is heel erg afhankelijk vanaf welk punt je dit ziet. (Op ooghoogte, door een kader, vogelvlucht: dus alsof je er overheen vliegt of kikkerstand: vanaf een lager standpunt.)
De horizon in een vlak bepaalt ook hoe we de ruimte zien. Ook door het gebruikmaken van het gegeven dat iets minder helder van kleur/contour/textuur is, als het op grotere afstand van je staat.
[Scène laten zien dat Nemo aangenomen wordt in de groep vissen in het aquarium. Hiervoor wordt een bepaald ritueel gebruikt. Nemo krijgt hierna een nieuwe naam: Haaienhapje.
http://www.youtube.com/watch?v=EJnXIqXI8X8
Vraag : Van welk standpunt wordt er in deze scène gebruik gemaakt? Welke gevoelens van Nemo benadrukt dit?
(Antw.: In deze scène wordt gebruik gemaakt van een laag/hoog camerastandpunt. Nemo moet door de bubbels van de vulkaan zwemmen. Door de vulkaan van onderaf te zien lijkt deze heel groot en lijkt het onmogelijk om deze te 'overwinnen'. Nemo wordt juist van bovenaf gezien, hierdoor lijkt hij maar klein en nederig in vergelijking met de vulkaan.)
Beeldaspect Kleur:
Kleur is heel belangrijk: je zou je het niet voor kunnen stellen hoe de wereld eruit ziet als er geen kleur zou zijn. Ook bij een film is het gebruik van kleur belangrijk. Zo kunnen kleuren versterkt worden als ze gecombineerd worden.
Kleuren helpen ons meestal dingen te zien, doordat ze afsteken tegen een achtergrond. Een groot verschil in kleur, bijvoorbeeld tegenovergestelde kleuren (zoals jullie die kennen uit de kleurencirkel), zorgen ervoor dat een voorwerp of dier ‘in het oog springt’.
Ook is hebben kleuren invloed op onze beleving. Zo heb je vrolijke kleuren en sombere/doffe kleuren en koele en warme kleuren. Ook die aspecten worden in een film gebruikt om sfeer te maken. Om sfeer te maken wordt er ook gebruik gemaakt van verschillende soorten lichtinval (schaduw).
[ Scène dat Nemo aangenomen wordt in de groep vissen in het aquarium. Hiervoor wordt een bepaald ritueel gebruikt. Nemo krijgt hierna een nieuwe naam: Haaienhapje
http://www.youtube.com/watch?v=EJnXIqXI8X8
Vraag : Hoe wordt er hier door een bepaalde sfeer gemaakt? Let op de kleuren.
(Antw. De kleuren in deze scène zijn heel opvallend: het is donker, maar toch zijn de vissen en voorwerpen in de kom fel gekleurd. De lichtval in deze scène is veelbetekenend voor de kleurbeleving.)
Ook kunnen kleuren symbolisch gebruikt worden. Zo staat rood bijvoorbeeld voor gevaar, maar ook voor liefde/hartstocht. Bij dieren kunnen kleuren ook een functie hebben, bijvoorbeeld als bescherming (schutkleur).
Vraag : Naast het beeld wordt de sfeer ook bepaald door iets anders. Wat is dat? Hoe wordt de sfeer met dit ‘instrument’ gecreëerd?
(Antw.: De muziek is ook bepalend voor de sfeer in een film. In deze scène is dat ook heel belangrijk. Eerst wordt de spanning gecreëerd als Nemo naar de top van de vulkaan zwemt. Als Bloath de ‘ring van vuur’ aankondigt echoot zijn stem. Muziek zwelt weer aan, spanning stijgt. Zodra Nemo door de bubbels gezwommen is, stopt de muziek abrupt. Dit neemt in een keer de spanning weg en geeft het een komische twist. )
Beeldaspect Vorm:
Alle vissen in het verhaal bestaan ook in het echt. Eigenlijk zijn de gebruikte vissen al karikaturen van zichzelf. Ze hebben de gekste vormen. Maar er komt veel wetenschap bij kijken, om een vis een persoon te laten spelen.
Voor het acteren moesten vissen dingen doen die anders nooit doen. Echte vissen hebben de ogen opzij. Ze hebben geen oogleden en ze praten niet. Het probleem was, hoe maak je een pratende vis met gevoelens en alle eigenschappen die bij het personage horen?
De tekenaars hebben vervolgens naar honden gekeken. Die kunnen heel subtiel met hun wenkbrauwen iets uitdrukken: neutraal, blij, boos, streng, triest etc. Zo hebben ze de vissen ontworpen. De vissen kregen genoeg wenkbrauw om nuances mee uit te drukken.
Het ontworpen personage(vis) moest vervolgens worden uitgewerkt met de details van de kieuwen, de vinnen, de bek en de tanden. De tekenaar tekende haar van alle kanten. Gaandeweg ontstond de definitieve versie van de persoon (vis). Geheel in 2D. Vervolgens werden er een aantal kleimodellen n.a.v. de tekeningen gemaakt: 3D. Deze modellen dienden als visuele ondersteuning voor het personage-ontwerp. Van elk personage werd een aantal kleimodellen gemaakt. Als de modellen goedbevonden waren, gingen ze de computer in. De kleibeelden dienden als referentie.
De artdirector heeft iedere vis een bepaald karakter gegeven wat samenhangt met zijn karakter.
Vraag: Wat is er aan de hand met Nemo’s uiterlijk? Wat wordt daardoor benadrukt?
(Antw: Nemo heeft een klein vinnetje. Hierdoor wordt zijn kwetsbaarheid benadrukt.)
Beeldaspect Textuur:
Door de schubbenhuid en de bouw van staart en vissen laten vissen zich prachtig weergeven in texturen.
De shader-texture art director moest de decors en de personages tot leven brengen met schubben en textuur (hoe het oppervlak eruit ziet) aan de buitenkant. Als voorbeeld gebruikte hij echte vissen. De aanvoer van echte vissen was geen probleem, omdat veel tropische vissen dood gaan. Die vis gooiden ze op de scanner, hielden ze tegen het licht en zo bestudeerden ze de belangrijkste kenmerken: de kleur, de textuur, de lichtval, of ze glanzend of glad waren, fluwelig of doorschijnend, etc.
Beeldaspect Compositie:
Een compositie maak je door bepaalde dingen in het beeld te groeperen/ rangschikken. Ook kun je verschillende effecten op van een beeld krijgen door ze op een bepaalde manier te ordenen. Zo kun je een kader (rand) als uitsnede gebruiken en zo het oog daarop laten richten. Verder kun je bepaalde effecten creeëren als rust , werkelijke beweging, suggestie van beweging, contrast en nuance, herhaling, ritme en patroon. Je kunt ook decoratie (versiering) gebruiken en het beeld stileren. Of je kunt een bepaald beeld krijgen door te spiegelen of te roteren.
Vraag : Wat kun je zeggen over de compositie als je naar dit plaatje kijkt? Wat maakt de haai zo dreigend?
Moraal verhaal:
In tekenfilms van Disney en Pixar zit vaak een boodschap verwerkt. Vaak komt er in voor dat vriendschap belangrijk is. In “Finding Nemo” zitten meerdere boodschappen verwerkt, de één wat duidelijker dan de andere.
Afsluiting
Je zult dus goed moeten kijken en luisteren om de beeldaspecten te kunnen zien en het moraal van het verhaal te ontdekken. Ik heb een kijkwijzer gemaakt om je hierbij te begeleiden.
Vissen zijn boeiend omdat ze in de onderwaterwereld leven en wij als mens eigenlijk voornamelijk in de wereld daarboven. Ook in de onderwaterwereld heb je planten en dieren in tal van vormen en kleuren en ook daar heeft iedere vis zijn bijzondere vorm, eigenschappen en manier van bewegen. Voor writer-director Andrew Stanton,de bedenker van de film “Finding Nemo”, waren dat een aantal redenen om een film te maken die zich voornamelijk in de onderwaterwereld afspeelt. In 1997 maakt hij al aantekeningen voor het verhaal. In 1999 heeft hij de eerste versie geschreven.
Tijdens een uitstapje naar het aquarium ontstond het idee voor "Finding Nemo". Maar het verhaal kwam pas tot leven toen hij hier een aantal persoonlijke herinneringen in verweefde. Stanton groeide namelijk op aan de oceaan, waardoor hij wist dat de zee ‘cool’ kon zijn. Ook had hij vroeger een tandarts met een aquarium in zijn behandelkamer. Bovendien wilde hij een vader-zoon verhaal, waarbij hij gebruik maakte van zijn eigen ervaring als opvoeder.
Eigenlijk wist Stanton niets over vissen en al helemaal niets over clownvissen (anemoonvissen). De clownvissen zijn eigenlijk willekeurig gekozen. Stanton zag in een boek twee vissen die stiekem vanuit een anemoon naar buiten keken. Deze vissen waren oranje met witte strepen. Hij verdiepte zich in de clownvissen en vond ze erg geschikt voor zijn verhaal over de overbezorgde vader en zoon.
Als opdracht willen we daarom meegeven vooral op vorm, eigenschappen en manier van bewegen van de vissen te letten, maar er zijn ook tal van andere (beeld)aspecten die interessant zijn.
Kern
Beeldaspecten:
Beeldaspect Ruimte:
Ruimte/ruimtelijkheid betekent dat je er van verschillende kanten naar kunt kijken. Dat wat je ziet is heel erg afhankelijk vanaf welk punt je dit ziet. (Op ooghoogte, door een kader, vogelvlucht: dus alsof je er overheen vliegt of kikkerstand: vanaf een lager standpunt.)
De horizon in een vlak bepaalt ook hoe we de ruimte zien. Ook door het gebruikmaken van het gegeven dat iets minder helder van kleur/contour/textuur is, als het op grotere afstand van je staat.
[Scène laten zien dat Nemo aangenomen wordt in de groep vissen in het aquarium. Hiervoor wordt een bepaald ritueel gebruikt. Nemo krijgt hierna een nieuwe naam: Haaienhapje.
http://www.youtube.com/watch?v=EJnXIqXI8X8
Vraag : Van welk standpunt wordt er in deze scène gebruik gemaakt? Welke gevoelens van Nemo benadrukt dit?
(Antw.: In deze scène wordt gebruik gemaakt van een laag/hoog camerastandpunt. Nemo moet door de bubbels van de vulkaan zwemmen. Door de vulkaan van onderaf te zien lijkt deze heel groot en lijkt het onmogelijk om deze te 'overwinnen'. Nemo wordt juist van bovenaf gezien, hierdoor lijkt hij maar klein en nederig in vergelijking met de vulkaan.)
Ook zie je als kijker de gebeurtenissen veel van een zijaanzicht. 
Als de karakters een gesprek voeren, kijk je vaak over of langs het hoofd van het andere karakter naar de spreker. Dat zie je in het screenshot rechts. Je beleeft het verhaal dus niet vanuit een karakter, maar je staat er als het ware bij/achter.
Als de karakters een gesprek voeren, kijk je vaak over of langs het hoofd van het andere karakter naar de spreker. Dat zie je in het screenshot rechts. Je beleeft het verhaal dus niet vanuit een karakter, maar je staat er als het ware bij/achter.
Hier links zie je een screenshot van de scene dat Dory en Marlin in Sydney aankomen. Vraag: Vanuit welk standpunt kijk je nu? Waar wordt je aandacht nu op gevestigd?
(Antw. Je kijkt zo mee over hun schouder. Je kijkt dus mee naar het geen waar de aandacht op ligt: Sydney)
(Antw. Je kijkt zo mee over hun schouder. Je kijkt dus mee naar het geen waar de aandacht op ligt: Sydney)
Beeldaspect Kleur:
Kleur is heel belangrijk: je zou je het niet voor kunnen stellen hoe de wereld eruit ziet als er geen kleur zou zijn. Ook bij een film is het gebruik van kleur belangrijk. Zo kunnen kleuren versterkt worden als ze gecombineerd worden.
Kleuren helpen ons meestal dingen te zien, doordat ze afsteken tegen een achtergrond. Een groot verschil in kleur, bijvoorbeeld tegenovergestelde kleuren (zoals jullie die kennen uit de kleurencirkel), zorgen ervoor dat een voorwerp of dier ‘in het oog springt’.
Ook is hebben kleuren invloed op onze beleving. Zo heb je vrolijke kleuren en sombere/doffe kleuren en koele en warme kleuren. Ook die aspecten worden in een film gebruikt om sfeer te maken. Om sfeer te maken wordt er ook gebruik gemaakt van verschillende soorten lichtinval (schaduw).
[ Scène dat Nemo aangenomen wordt in de groep vissen in het aquarium. Hiervoor wordt een bepaald ritueel gebruikt. Nemo krijgt hierna een nieuwe naam: Haaienhapje
http://www.youtube.com/watch?v=EJnXIqXI8X8
Vraag : Hoe wordt er hier door een bepaalde sfeer gemaakt? Let op de kleuren.
(Antw. De kleuren in deze scène zijn heel opvallend: het is donker, maar toch zijn de vissen en voorwerpen in de kom fel gekleurd. De lichtval in deze scène is veelbetekenend voor de kleurbeleving.)
Ook kunnen kleuren symbolisch gebruikt worden. Zo staat rood bijvoorbeeld voor gevaar, maar ook voor liefde/hartstocht. Bij dieren kunnen kleuren ook een functie hebben, bijvoorbeeld als bescherming (schutkleur).
Vraag : Naast het beeld wordt de sfeer ook bepaald door iets anders. Wat is dat? Hoe wordt de sfeer met dit ‘instrument’ gecreëerd?
(Antw.: De muziek is ook bepalend voor de sfeer in een film. In deze scène is dat ook heel belangrijk. Eerst wordt de spanning gecreëerd als Nemo naar de top van de vulkaan zwemt. Als Bloath de ‘ring van vuur’ aankondigt echoot zijn stem. Muziek zwelt weer aan, spanning stijgt. Zodra Nemo door de bubbels gezwommen is, stopt de muziek abrupt. Dit neemt in een keer de spanning weg en geeft het een komische twist. )
Beeldaspect Vorm:
Alle vissen in het verhaal bestaan ook in het echt. Eigenlijk zijn de gebruikte vissen al karikaturen van zichzelf. Ze hebben de gekste vormen. Maar er komt veel wetenschap bij kijken, om een vis een persoon te laten spelen.
Voor het acteren moesten vissen dingen doen die anders nooit doen. Echte vissen hebben de ogen opzij. Ze hebben geen oogleden en ze praten niet. Het probleem was, hoe maak je een pratende vis met gevoelens en alle eigenschappen die bij het personage horen?
De tekenaars hebben vervolgens naar honden gekeken. Die kunnen heel subtiel met hun wenkbrauwen iets uitdrukken: neutraal, blij, boos, streng, triest etc. Zo hebben ze de vissen ontworpen. De vissen kregen genoeg wenkbrauw om nuances mee uit te drukken.
Het ontworpen personage(vis) moest vervolgens worden uitgewerkt met de details van de kieuwen, de vinnen, de bek en de tanden. De tekenaar tekende haar van alle kanten. Gaandeweg ontstond de definitieve versie van de persoon (vis). Geheel in 2D. Vervolgens werden er een aantal kleimodellen n.a.v. de tekeningen gemaakt: 3D. Deze modellen dienden als visuele ondersteuning voor het personage-ontwerp. Van elk personage werd een aantal kleimodellen gemaakt. Als de modellen goedbevonden waren, gingen ze de computer in. De kleibeelden dienden als referentie.
De artdirector heeft iedere vis een bepaald karakter gegeven wat samenhangt met zijn karakter.
Vraag: Wat is er aan de hand met Nemo’s uiterlijk? Wat wordt daardoor benadrukt?
(Antw: Nemo heeft een klein vinnetje. Hierdoor wordt zijn kwetsbaarheid benadrukt.)
Beeldaspect Textuur:
Door de schubbenhuid en de bouw van staart en vissen laten vissen zich prachtig weergeven in texturen.
De shader-texture art director moest de decors en de personages tot leven brengen met schubben en textuur (hoe het oppervlak eruit ziet) aan de buitenkant. Als voorbeeld gebruikte hij echte vissen. De aanvoer van echte vissen was geen probleem, omdat veel tropische vissen dood gaan. Die vis gooiden ze op de scanner, hielden ze tegen het licht en zo bestudeerden ze de belangrijkste kenmerken: de kleur, de textuur, de lichtval, of ze glanzend of glad waren, fluwelig of doorschijnend, etc.
Beeldaspect Compositie:
Een compositie maak je door bepaalde dingen in het beeld te groeperen/ rangschikken. Ook kun je verschillende effecten op van een beeld krijgen door ze op een bepaalde manier te ordenen. Zo kun je een kader (rand) als uitsnede gebruiken en zo het oog daarop laten richten. Verder kun je bepaalde effecten creeëren als rust , werkelijke beweging, suggestie van beweging, contrast en nuance, herhaling, ritme en patroon. Je kunt ook decoratie (versiering) gebruiken en het beeld stileren. Of je kunt een bepaald beeld krijgen door te spiegelen of te roteren.
Vraag : Wat kun je zeggen over de compositie als je naar dit plaatje kijkt? Wat maakt de haai zo dreigend?
Moraal verhaal:
In tekenfilms van Disney en Pixar zit vaak een boodschap verwerkt. Vaak komt er in voor dat vriendschap belangrijk is. In “Finding Nemo” zitten meerdere boodschappen verwerkt, de één wat duidelijker dan de andere.
Afsluiting
Je zult dus goed moeten kijken en luisteren om de beeldaspecten te kunnen zien en het moraal van het verhaal te ontdekken. Ik heb een kijkwijzer gemaakt om je hierbij te begeleiden.
maandag 26 oktober 2009
textuur en ruimte
Senna,
Ik denk dat je nog de beeldaspecten textuur en ruimte zou moeten toevoegen.(Zie info over beeldaspecten in ’t boek “Laat maar zien”, H1 (blz. 14 t/m 31->schema blz. 26!)
Over textuur zou je kunnen vertellen over: structuur zandbodem (natuurgetrouw), structuur huid vissen (bv haai met littekens), roest en algengroei op onderzeeër, weergave huid+ tanden mensen.
Bij ruimte zou je over ’t gebruik van licht en donker kunnen vertellen; over de lichtinval; vissersbootje in de verte (stuk kleiner + kleuren vager?); gebouwen in de verte door ze kleiner en vager van kleur te maken. Verder 't moment van de kwallen in groepsvorm waar Nemo's vader (?) doorheen zwemt. Het moment waarop Nemo meegaat op de rug van de rog (naar school). (Dit is allemaal even snel wat ik me herinner van de film maar heb 'm nu even niet in mijn bezit)
groetjes,
Annemieke
Ik denk dat je nog de beeldaspecten textuur en ruimte zou moeten toevoegen.(Zie info over beeldaspecten in ’t boek “Laat maar zien”, H1 (blz. 14 t/m 31->schema blz. 26!)
Over textuur zou je kunnen vertellen over: structuur zandbodem (natuurgetrouw), structuur huid vissen (bv haai met littekens), roest en algengroei op onderzeeër, weergave huid+ tanden mensen.
Bij ruimte zou je over ’t gebruik van licht en donker kunnen vertellen; over de lichtinval; vissersbootje in de verte (stuk kleiner + kleuren vager?); gebouwen in de verte door ze kleiner en vager van kleur te maken. Verder 't moment van de kwallen in groepsvorm waar Nemo's vader (?) doorheen zwemt. Het moment waarop Nemo meegaat op de rug van de rog (naar school). (Dit is allemaal even snel wat ik me herinner van de film maar heb 'm nu even niet in mijn bezit)
groetjes,
Annemieke
donderdag 22 oktober 2009
literatuurlijst
http://www.pixar.com/featurefilms/nemo/tale.html
http://www.imdb.com/title/tt0266543/goofs
2 –Disc Speciale uitvoering Finding Nemo, Disney/Pixar, 2004 Buena Vista Home Entertainment b.v.
http://www.disney.nl/Films/nemo/index2.html?DETECT=SWF.6000000
http://www.youtube.com/watch?v=EJnXIqXI8X8]
Laat maar zien (2008), Jacobse A. en Onna, J. van, Groningen/Houten: Wolters-Noordhoff, blz. 14 t/m 31, blz. 110 t/m 117, blz. 297 en blz. 303 t/m 317
http://www.imdb.com/title/tt0266543/goofs
2 –Disc Speciale uitvoering Finding Nemo, Disney/Pixar, 2004 Buena Vista Home Entertainment b.v.
http://www.disney.nl/Films/nemo/index2.html?DETECT=SWF.6000000
http://www.youtube.com/watch?v=EJnXIqXI8X8]
Laat maar zien (2008), Jacobse A. en Onna, J. van, Groningen/Houten: Wolters-Noordhoff, blz. 14 t/m 31, blz. 110 t/m 117, blz. 297 en blz. 303 t/m 317
Achtergrond informatie Finding Nemo (vervolg 4)
Ondanks de vele research zijn er toch een aantal onjuist heden te bespeuren in de film. Zo zijn er een aantal feiten die niet kloppen:
1.aan het einde van de film zie je de plasticzakken met de vissen drijven op het water, maar het waterniveau in de plasticzakjes is veel hoger dan het waterniveau van de oceaan.
2. Bij clownvissen is het vrouwtje altijd groter (vaak tweemaal zo groot) als het mannetje. Coral is even groot als Marlin.
3. Nigel de pelikaan heeft neusgaten. Pelikanen hebben geen neusgaten. Ze ademen door hun mond.
4. Als Dory en Marlin aan de tong van de walvis hangen, kijken ze naar onderen. In de keel van de walvis zie je de huig. Dieren kunnen geen huig hebben, alleen mensen hebben dat.
5. Tijdens de vlucht van Nigel de pelikaan, met Dory en Marlin in z’n bek, achtervolgd door de meeuwen, zie je op de achtergrond zeilboten varen in de haven. Deze zeilboten hebben de zeilen allemaal een andere kant opgebold staan. De wind komt dus van alle kanten.
6. In het aquarium bij de tandarts zwemt Bloat de egelvis. Egelvissen eten ongewervelde, zoals poetsgarnalen, in dit geval Jacques.
1.aan het einde van de film zie je de plasticzakken met de vissen drijven op het water, maar het waterniveau in de plasticzakjes is veel hoger dan het waterniveau van de oceaan.
2. Bij clownvissen is het vrouwtje altijd groter (vaak tweemaal zo groot) als het mannetje. Coral is even groot als Marlin.
3. Nigel de pelikaan heeft neusgaten. Pelikanen hebben geen neusgaten. Ze ademen door hun mond.
4. Als Dory en Marlin aan de tong van de walvis hangen, kijken ze naar onderen. In de keel van de walvis zie je de huig. Dieren kunnen geen huig hebben, alleen mensen hebben dat.
5. Tijdens de vlucht van Nigel de pelikaan, met Dory en Marlin in z’n bek, achtervolgd door de meeuwen, zie je op de achtergrond zeilboten varen in de haven. Deze zeilboten hebben de zeilen allemaal een andere kant opgebold staan. De wind komt dus van alle kanten.
6. In het aquarium bij de tandarts zwemt Bloat de egelvis. Egelvissen eten ongewervelde, zoals poetsgarnalen, in dit geval Jacques.
Achtergrond informatie Finding Nemo (vervolg 3)
Achter de schermen
Voor de film is heel veel research gedaan. John Lasseter gelooft heilig in research. Hij heeft alles onderzocht of laten onderzoeken voor de film. Hij vindt dat je de geloofwaardigheid moet halen uit de werkelijkheid. Behalve onderzoek naar de vissen zelf, werd ook het operagebouw in Australië bezocht en is de crew op een echte onderzeeër geweest. Ook hebben ze allemaal hun duikbrevet moeten halen, om research onder water te doen bij het koraalrif.
Als eerste moest er een onderwaterwereld gecreëerd worden. De eerste resultaten leken meer op een zwembad met chloor, dan op oceaanwater.
Alle aspecten van de onderwaterwereld waren aanwezig, maar er zat geen samenhang in. De ontwerpers moesten opnieuw beginnen. Ze namen beelden van boven en onderwater als voorbeeld en hebben die nagemaakt. Het resultaat was erg goed. Te goed. Het leek té echt, waardoor het geen fantasiewereld meer was. Dus moest er weer opnieuw begonnen worden. Met alle kennis die ze inmiddels hadden opgedaan, lukte het uiteindelijk om een onderwaterwereld te maken, zoals die te zien is bij Nemo
Het verhaal is ook vele malen herschreven. Andrew Stanton had zelf het script bedacht en geschreven. Maar de uiteindelijke versie kwam tot stand op de verhaalafdeling. Op deze afdeling zitten mensen die bijna twee jaar lang samen met Andrew de verhaallijnen tekenden en ophingen (soort stripverhaal aan de muur) op storyboards, ideeën spuiden en proefmontages maakten. Al gaande weg ontstond het definitieve verhaal.
Vervolgens werden de proefmontages, waar jaren aan gewerkt was, gemonteerd. Deze proefmontages zijn de blauwdrukken van de film.
De volgende fase was om onderwatereffect te geven aan de shots (de blauwdruk). Om dit effect te krijgen, moest men eerst uitvinden welke elementen hiervoor onmisbaar waren: Water dat omhoog, voor- en achteruit gaat, waterdeeltjes die zweven, bubbellicht, lichtstralen door het water, wegvallen van kleur in diep water etc.
Maar ook, waarin verschilt het koraalrif en diep oceaanwater van troebel haven water. Al deze omstandigheden vragen andere instellingen, zodat je havenwater krijgt, of rioolwater of ondiep rifwater op verschillende tijden van de dag.
De personages
Alle vissen in het verhaal bestaan ook in het echt. Eigenlijk zijn de gebruikte vissen al karikaturen van zichzelf. Ze hebben de gekste vormen. Maar er komt veel wetenschap bij kijken, om een vis een persoon te laten spelen. Voor het acteren moesten vissen dingen doen die anders nooit doen. Echte vissen hebben de ogen opzij. Ze hebben geen oogleden en ze praten niet. Het probleem was, hoe maak je een pratende vis met gevoelens en alle eigenschappen die bij het personage horen? De tekenaars hebben vervolgens naar honden gekeken. Die kunnen heel subtiel met hun wenkbrauwen iets uitdrukken: neutraal, blij, boos, streng, triest etc. Zo hebben ze de vissen ontworpen. De vissen kregen genoeg wenkbrauw om nuances mee uit te drukken.
Het ontworpen personage(vis) moest vervolgens worden uitgewerkt met de details van de kieuwen, de vinnen, de bek en de tanden. De tekenaar tekende haar van alle kanten. Gaandeweg ontstond de definitieve versie van de persoon (vis). Geheel in 2D. Vervolgens werden er een aantal kleimodellen n.a.v. de tekeningen gemaakt, 3D. Deze modellen dienden als visuele ondersteuning voor het personage-ontwerp. Van elke personage werden een aantal kleimodellen gemaakt. Als de modellen goedbevonden waren, gingen ze de computer in. De kleibeelden dienden als referentie.
De shader-texture art director moest de decors en de personages tot leven brengen met schubben en textuur aan de buitenkant. Als voorbeeld gebruikte hij echte vissen. De aanvoer van echte vissen was geen probleem, omdat veel tropische vissen dood gaan. Die vis gooiden ze op de scanner, hielden ze tegen het licht en zo bestudeerden ze de belangrijkste kenmerken: de kleur, de textuur, de lichtval, of ze glanzend of glad waren, fluwelig of doorschijnend, etc.
Voor de film is heel veel research gedaan. John Lasseter gelooft heilig in research. Hij heeft alles onderzocht of laten onderzoeken voor de film. Hij vindt dat je de geloofwaardigheid moet halen uit de werkelijkheid. Behalve onderzoek naar de vissen zelf, werd ook het operagebouw in Australië bezocht en is de crew op een echte onderzeeër geweest. Ook hebben ze allemaal hun duikbrevet moeten halen, om research onder water te doen bij het koraalrif.
Als eerste moest er een onderwaterwereld gecreëerd worden. De eerste resultaten leken meer op een zwembad met chloor, dan op oceaanwater.
Alle aspecten van de onderwaterwereld waren aanwezig, maar er zat geen samenhang in. De ontwerpers moesten opnieuw beginnen. Ze namen beelden van boven en onderwater als voorbeeld en hebben die nagemaakt. Het resultaat was erg goed. Te goed. Het leek té echt, waardoor het geen fantasiewereld meer was. Dus moest er weer opnieuw begonnen worden. Met alle kennis die ze inmiddels hadden opgedaan, lukte het uiteindelijk om een onderwaterwereld te maken, zoals die te zien is bij Nemo
Het verhaal is ook vele malen herschreven. Andrew Stanton had zelf het script bedacht en geschreven. Maar de uiteindelijke versie kwam tot stand op de verhaalafdeling. Op deze afdeling zitten mensen die bijna twee jaar lang samen met Andrew de verhaallijnen tekenden en ophingen (soort stripverhaal aan de muur) op storyboards, ideeën spuiden en proefmontages maakten. Al gaande weg ontstond het definitieve verhaal.
Vervolgens werden de proefmontages, waar jaren aan gewerkt was, gemonteerd. Deze proefmontages zijn de blauwdrukken van de film.
De volgende fase was om onderwatereffect te geven aan de shots (de blauwdruk). Om dit effect te krijgen, moest men eerst uitvinden welke elementen hiervoor onmisbaar waren: Water dat omhoog, voor- en achteruit gaat, waterdeeltjes die zweven, bubbellicht, lichtstralen door het water, wegvallen van kleur in diep water etc.
Maar ook, waarin verschilt het koraalrif en diep oceaanwater van troebel haven water. Al deze omstandigheden vragen andere instellingen, zodat je havenwater krijgt, of rioolwater of ondiep rifwater op verschillende tijden van de dag.De personages
Alle vissen in het verhaal bestaan ook in het echt. Eigenlijk zijn de gebruikte vissen al karikaturen van zichzelf. Ze hebben de gekste vormen. Maar er komt veel wetenschap bij kijken, om een vis een persoon te laten spelen. Voor het acteren moesten vissen dingen doen die anders nooit doen. Echte vissen hebben de ogen opzij. Ze hebben geen oogleden en ze praten niet. Het probleem was, hoe maak je een pratende vis met gevoelens en alle eigenschappen die bij het personage horen? De tekenaars hebben vervolgens naar honden gekeken. Die kunnen heel subtiel met hun wenkbrauwen iets uitdrukken: neutraal, blij, boos, streng, triest etc. Zo hebben ze de vissen ontworpen. De vissen kregen genoeg wenkbrauw om nuances mee uit te drukken.
Het ontworpen personage(vis) moest vervolgens worden uitgewerkt met de details van de kieuwen, de vinnen, de bek en de tanden. De tekenaar tekende haar van alle kanten. Gaandeweg ontstond de definitieve versie van de persoon (vis). Geheel in 2D. Vervolgens werden er een aantal kleimodellen n.a.v. de tekeningen gemaakt, 3D. Deze modellen dienden als visuele ondersteuning voor het personage-ontwerp. Van elke personage werden een aantal kleimodellen gemaakt. Als de modellen goedbevonden waren, gingen ze de computer in. De kleibeelden dienden als referentie.
De shader-texture art director moest de decors en de personages tot leven brengen met schubben en textuur aan de buitenkant. Als voorbeeld gebruikte hij echte vissen. De aanvoer van echte vissen was geen probleem, omdat veel tropische vissen dood gaan. Die vis gooiden ze op de scanner, hielden ze tegen het licht en zo bestudeerden ze de belangrijkste kenmerken: de kleur, de textuur, de lichtval, of ze glanzend of glad waren, fluwelig of doorschijnend, etc.
Achtergrond informatie Finding Nemo (vervolg 2)
Opbouw Koraalrif
Bij het maken van het Koraalrif zijn de ontwerpers uitgegaan van drie basiselementen; lange verticale vormen, platte horizontale vormen en ronde vormen. Vervolgens hebben ze het grondvlak en het plafond van het oppervlak weggelaten en met de drie basiselementen een 3D-omgeving gemaakt.
Bij het maken van het Koraalrif zijn de ontwerpers uitgegaan van drie basiselementen; lange verticale vormen, platte horizontale vormen en ronde vormen. Vervolgens hebben ze het grondvlak en het plafond van het oppervlak weggelaten en met de drie basiselementen een 3D-omgeving gemaakt.
Achtergrond informatie Finding Nemo (vervolg)
Het ontstaan
De writer-director Andrew Stanton is de bedenker van de film. In 1997 maakt hij al aantekeningen voor het verhaal. In 1999 heeft hij de eerste versie geschreven.
Tijdens een uitstapje naar het aquarium ontstond het idee voor Finding Nemo. Maar het verhaal kwam pas tot leven toen hij hier een aantal persoonlijke herinneringen in verweefde. Stanton groeide namelijk op aan de oceaan, daardoor wist hij dat de zee ‘cool’ kon zijn. Ook had hij vroeger een tandarts met een aquarium in zijn behandelkamer. Bovendien wilde hij een vader-zoon verhaal, waarbij hij gebruik maakte van zijn eigen ervaring als opvoeder.
Eigenlijk wist Stanton niets over vissen en al helemaal niets over clownvissen (anemoonvissen). De clownvissen zijn eigenlijk willekeurig gekozen. Stanton zag in een boek twee vissen die stiekem vanuit een anemoon naar buiten keken. Deze vissen waren oranje met witte strepen. Hij verdiepte zich in de clownvissen en vond ze erg geschikt voor zijn verhaal over de overbezorgde vader en zoon.
Clownvissen komen heel weinig uit de anemoon te voorschijn. Ze blijven veilig binnen. Het is hun thuis voor de rest van hun leven.
De reis die de vader moet ondernemen om zijn zoon te vinden staat in schril contrast met het beschermde leven van deze vis. De zee is een perfecte metafoor voor dit verhaal. Als je namelijk onderwater duikt en kijkt waar het diep is, lijkt het leeg. En toch kan daar van alles zijn, zowel iets negatiefs als positiefs. Deze dualiteit heeft Stanton gebruikt voor zijn film. Het gaat het over hoop versus angst en optimisme tegenover pessimisme en halfvol tegenover halfleeg. Je kunt je verstoppen of het leven aangaan en risico’s durven nemen.
Het tragische begin van de film is sterk, maar niet al te wreed. Het geeft meteen de kwetsbaarheid aan van het leven. Met het vinden van het ene overgebleven eitje, wordt meteen de vader-zoon relatie uitvergroot. De vader heeft alles voor zijn zoon over. Hij wil zijn leven voor hem geven. Hij is overbezorgd, bij het neurotische af. Maar hij heeft tevens iets innemends.
Nemo heeft één kleine vin, wat een symbolische betekenis heeft. Het staat voor het feit, dat er altijd iets is met kinderen, waardoor je als ouder denkt dat ze het niet zullen redden; scholing, lichamelijke prestaties, talenten, de manier van praten. Dit fysieke element (ongelijke vinnen) geeft die angst van ’n ouder weer.
De writer-director Andrew Stanton is de bedenker van de film. In 1997 maakt hij al aantekeningen voor het verhaal. In 1999 heeft hij de eerste versie geschreven.
Tijdens een uitstapje naar het aquarium ontstond het idee voor Finding Nemo. Maar het verhaal kwam pas tot leven toen hij hier een aantal persoonlijke herinneringen in verweefde. Stanton groeide namelijk op aan de oceaan, daardoor wist hij dat de zee ‘cool’ kon zijn. Ook had hij vroeger een tandarts met een aquarium in zijn behandelkamer. Bovendien wilde hij een vader-zoon verhaal, waarbij hij gebruik maakte van zijn eigen ervaring als opvoeder.
Eigenlijk wist Stanton niets over vissen en al helemaal niets over clownvissen (anemoonvissen). De clownvissen zijn eigenlijk willekeurig gekozen. Stanton zag in een boek twee vissen die stiekem vanuit een anemoon naar buiten keken. Deze vissen waren oranje met witte strepen. Hij verdiepte zich in de clownvissen en vond ze erg geschikt voor zijn verhaal over de overbezorgde vader en zoon.
Clownvissen komen heel weinig uit de anemoon te voorschijn. Ze blijven veilig binnen. Het is hun thuis voor de rest van hun leven.
De reis die de vader moet ondernemen om zijn zoon te vinden staat in schril contrast met het beschermde leven van deze vis. De zee is een perfecte metafoor voor dit verhaal. Als je namelijk onderwater duikt en kijkt waar het diep is, lijkt het leeg. En toch kan daar van alles zijn, zowel iets negatiefs als positiefs. Deze dualiteit heeft Stanton gebruikt voor zijn film. Het gaat het over hoop versus angst en optimisme tegenover pessimisme en halfvol tegenover halfleeg. Je kunt je verstoppen of het leven aangaan en risico’s durven nemen.
Het tragische begin van de film is sterk, maar niet al te wreed. Het geeft meteen de kwetsbaarheid aan van het leven. Met het vinden van het ene overgebleven eitje, wordt meteen de vader-zoon relatie uitvergroot. De vader heeft alles voor zijn zoon over. Hij wil zijn leven voor hem geven. Hij is overbezorgd, bij het neurotische af. Maar hij heeft tevens iets innemends.
Nemo heeft één kleine vin, wat een symbolische betekenis heeft. Het staat voor het feit, dat er altijd iets is met kinderen, waardoor je als ouder denkt dat ze het niet zullen redden; scholing, lichamelijke prestaties, talenten, de manier van praten. Dit fysieke element (ongelijke vinnen) geeft die angst van ’n ouder weer.
woensdag 21 oktober 2009
Analyse Scene 'Nemo's Initiation'
Scene 12
Voor het begin van deze scene, zie de volgende site: http://www.youtube.com/watch?v=EJnXIqXI8X8
Gebeurtenissen:
Nemo ligt te slapen. Jacques (garnaal) probeert Nemo te wekken door steentjes te gooien, uiteindelijk lukt dit. Hij zegt Nemo mee te komen. Ze komen bij de vulkaan aan. Drie andere vissen zorgen voor achtergrond muziek (hahoe-wahi-hahohoho) Nemo zwemt naar de top van de vulkaan, onderweg wordt hij gezegend door twee vissen. Bij de top aangekomen verschijnt Gill. Muziek zwelt aan. Bloath krijgt het woord. In ingewikkelde taal en met veel beweging verteld hij wat er aan de hand is, Peach legt het vervolgens kort uit: ‘We willen je bij de club’ Nemo reageert heel positief. Bloath legt hem de eis uit. Hij moet door de zgn. ‘ring van vuur’ zwemmen. De spanning stijgt, de vissen gaan weer zingen (hahoe-wahi-hahohoho) Peach roept: ‘kan het niet anders! Het is nog maar een kind!’ Jacques schreeuwt angstaanjagend. Nemo neemt een aanloop, en….zwemt zo hard door de ‘ring van vuur’ dat hij aan de andere kant tegen Gill aan knalt. Muziek stopt. Nemo krijgt een nieuwe naam van Gill: Haaienhapje. Vervolgens legt Gill zijn ontsnappingsplan uit. Dit wordt ondersteund door het echt weergeven van de gebeurtenissen die Gill verteld. Na afloop van de uitleg is niet iedereen enthousiast over het plan maar toch wordt er mee ingestemd.
Camera:
In deze scène wordt gebruik gemaakt van een kikkerperspectief en een vogelperspectief. Nemo moet door de bubbels van de vulkaan zwemmen. Door de vulkaan van onderaf te zien (kikkerperspectief) lijkt deze heel groot en lijkt het onmogelijk om deze te 'overwinnen'. Nemo wordt juist van bovenaf gezien (vogelperspectief), hierdoor lijkt hij maar klein en nederig in vergelijking met de vulkaan.
De uitleg van Gill’s ontsnappingsplan beleef je door de ogen van een ontsnappende vis. Je ziet wat deze vis ziet.
Verder beleef je deze scene, zoals in zoveel scenes in deze film, als getuige. Niet door de ogen van een specifiek karakter.
Kleur:
De kleuren in deze scène zijn heel opvallend: het is donker, maar toch zijn de vissen en voorwerpen in de kom fel gekleurd. De lichtval in deze scène is veelbetekenend voor de kleurbeleving.
Muziek:
De muzikale ondersteuning is in deze scène belangrijk. Eerst wordt de spanning gecreëerd als Nemo naar de top van de vulkaan zwemt. Als Bloath de ‘ring van vuur’ aankondigt echoot zijn stem. Muziek zwelt weer aan, spanning stijgt. Zodra Nemo door de bubbels gezwommen is, stopt de muziek abrupt. Dit neemt in een keer de spanning weg en geeft het een komische twist. Als Gill zijn ontsnappingsplan uitlegt hoor je muziek in de sfeer van ‘Mission Impossible’. Deze muziekstijl zal door veel mensen herkend worden. Dit zorgt ervoor dat je snapt dat er een sprake is van een spannend plannetje.
Voor het begin van deze scene, zie de volgende site: http://www.youtube.com/watch?v=EJnXIqXI8X8
Gebeurtenissen:
Nemo ligt te slapen. Jacques (garnaal) probeert Nemo te wekken door steentjes te gooien, uiteindelijk lukt dit. Hij zegt Nemo mee te komen. Ze komen bij de vulkaan aan. Drie andere vissen zorgen voor achtergrond muziek (hahoe-wahi-hahohoho) Nemo zwemt naar de top van de vulkaan, onderweg wordt hij gezegend door twee vissen. Bij de top aangekomen verschijnt Gill. Muziek zwelt aan. Bloath krijgt het woord. In ingewikkelde taal en met veel beweging verteld hij wat er aan de hand is, Peach legt het vervolgens kort uit: ‘We willen je bij de club’ Nemo reageert heel positief. Bloath legt hem de eis uit. Hij moet door de zgn. ‘ring van vuur’ zwemmen. De spanning stijgt, de vissen gaan weer zingen (hahoe-wahi-hahohoho) Peach roept: ‘kan het niet anders! Het is nog maar een kind!’ Jacques schreeuwt angstaanjagend. Nemo neemt een aanloop, en….zwemt zo hard door de ‘ring van vuur’ dat hij aan de andere kant tegen Gill aan knalt. Muziek stopt. Nemo krijgt een nieuwe naam van Gill: Haaienhapje. Vervolgens legt Gill zijn ontsnappingsplan uit. Dit wordt ondersteund door het echt weergeven van de gebeurtenissen die Gill verteld. Na afloop van de uitleg is niet iedereen enthousiast over het plan maar toch wordt er mee ingestemd.
Camera:
In deze scène wordt gebruik gemaakt van een kikkerperspectief en een vogelperspectief. Nemo moet door de bubbels van de vulkaan zwemmen. Door de vulkaan van onderaf te zien (kikkerperspectief) lijkt deze heel groot en lijkt het onmogelijk om deze te 'overwinnen'. Nemo wordt juist van bovenaf gezien (vogelperspectief), hierdoor lijkt hij maar klein en nederig in vergelijking met de vulkaan.
De uitleg van Gill’s ontsnappingsplan beleef je door de ogen van een ontsnappende vis. Je ziet wat deze vis ziet.
Verder beleef je deze scene, zoals in zoveel scenes in deze film, als getuige. Niet door de ogen van een specifiek karakter.
Kleur:
De kleuren in deze scène zijn heel opvallend: het is donker, maar toch zijn de vissen en voorwerpen in de kom fel gekleurd. De lichtval in deze scène is veelbetekenend voor de kleurbeleving.
Muziek:
De muzikale ondersteuning is in deze scène belangrijk. Eerst wordt de spanning gecreëerd als Nemo naar de top van de vulkaan zwemt. Als Bloath de ‘ring van vuur’ aankondigt echoot zijn stem. Muziek zwelt weer aan, spanning stijgt. Zodra Nemo door de bubbels gezwommen is, stopt de muziek abrupt. Dit neemt in een keer de spanning weg en geeft het een komische twist. Als Gill zijn ontsnappingsplan uitlegt hoor je muziek in de sfeer van ‘Mission Impossible’. Deze muziekstijl zal door veel mensen herkend worden. Dit zorgt ervoor dat je snapt dat er een sprake is van een spannend plannetje.
donderdag 15 oktober 2009
Beeldend Onderzoek Camerastandpunten
Algemene camerastandpunten
Beeldkaders
In de film komen ook totaalshots voor. De volgende afbeelding is een groot totaalshot: de kijker krijgt een overzicht te zien. Je ziet de locatie en eventueel de karakters; het is een duidelijk geheel.
Wat je niet ziet is bijvoorbeeld de gemoedstoestand van de karakters, en wat ze aan het doen zijn.
Na dit shot komt de camera langzaam steeds dichter bij de karakters: een totaalshot. De locatie wordt gedetailleerder en het wordt al iets duidelijker wat de karakters doen.
Daarna zoomt de camera in op het karakter:
In de film wordt ook gebruik gemaakt van close-ups. Alleen het hoofd van het karakter komt in beeld. Zo raak je direct betrokken bij het karakter.
Perspectieven
Finding Nemo bevat ook een aantal shots met vogelperspectief. Hierin kijk je op een karakter neer. Zo laten de makers zien dat er een sprake is van een machtsverschil. Van bovenafgezien is de kijker dominant(In de scene 'Nemo's initiation' is dit duidelijk te zien met de vulkaan) In het shot links zie je hoe Nemo opkijkt naar het 'te overwinnen' rad, en in het shot rechts zie je hoe Nigel neerkijkt op Marlin en Dory.
Naast het vogelperspectief zie je ook het kikkerperspectief. Ook dit geeft machtsvershil aan, alleen is de kijker nu juist ondergeschikt.
De kijker ziet de gebeurtenissen veel van een zijaanzicht. Soms zie je de gebeurtenissen door de ogen van een karakter. Zoals in de scene waarin Dory denkt dat Marlin haar stalkt. (scene 'Meeting Dory')
Als de karakters een gesprek voeren, kijk je vaak over of langs het hoofd van het andere karakter naar de spreker. Dat zie je in het screenshot rechts. Je beleeft het verhaal dus niet vanuit een karakter, maar je staat er als het ware bij/achter.
Soms zie je de gebeurtenissen door de ogen van een karakter. Zoals in de scene waarin Dory denkt dat Marlin haar stalkt. (scene 'Meeting Dory')Als de karakters een gesprek voeren, kijk je vaak over of langs het hoofd van het andere karakter naar de spreker. Dat zie je in het screenshot rechts. Je beleeft het verhaal dus niet vanuit een karakter, maar je staat er als het ware bij/achter.
Ook als Dory en Marlin in Sydney aankomen kijk je mee over hun schouder. Je kijkt dus mee naar het geen waar de aandacht op ligt. Dat zie je op de afbeelding links.
Zo nu en dan kijk je niet langs of over een karakter, maar dan kijk je 
nog steeds niet vanuit het oogpunt van de ander. Het pratende karakter kijkt namelijk langs je heen.
nog steeds niet vanuit het oogpunt van de ander. Het pratende karakter kijkt namelijk langs je heen. Opvallende cameraposities
Scene 'Nemo Lost'
In deze scene wordt Nemo meegenomen door de duiker. Hierbij worden drie camera posities afgewisseld: wat Nemo ziet,wat Marlin ziet en een neutrale positie die de gebeurtenissen weergeeft. De gebeurtenissen worden hectisch omdat de camerastandpunten snel wisselen. Zodra Marlin boven water komt om de boot te zoeken, draait de camera snel rond: je kijkt door de ogen van Marlin. Hierdoor wordt de angst en paniek van Marlin benadrukt.
Scene 'Sharks'
In deze scene houden de haaien een soort van AA-meeting. Ze willen graag vegetarische haaien zijn. In deze meeting wordt de figuur die achter de 'lessenaar' staat van een laag standpunt gezien, de luisteraars worden vanaf een hoger standpunt gezien. Hierdoor lijkt de spreker groter.
Beeldkaders
In de film komen ook totaalshots voor. De volgende afbeelding is een groot totaalshot: de kijker krijgt een overzicht te zien. Je ziet de locatie en eventueel de karakters; het is een duidelijk geheel.
Wat je niet ziet is bijvoorbeeld de gemoedstoestand van de karakters, en wat ze aan het doen zijn.
Na dit shot komt de camera langzaam steeds dichter bij de karakters: een totaalshot. De locatie wordt gedetailleerder en het wordt al iets duidelijker wat de karakters doen.
Daarna zoomt de camera in op het karakter:
In de film wordt ook gebruik gemaakt van close-ups. Alleen het hoofd van het karakter komt in beeld. Zo raak je direct betrokken bij het karakter.
Perspectieven
Finding Nemo bevat ook een aantal shots met vogelperspectief. Hierin kijk je op een karakter neer. Zo laten de makers zien dat er een sprake is van een machtsverschil. Van bovenafgezien is de kijker dominant(In de scene 'Nemo's initiation' is dit duidelijk te zien met de vulkaan) In het shot links zie je hoe Nemo opkijkt naar het 'te overwinnen' rad, en in het shot rechts zie je hoe Nigel neerkijkt op Marlin en Dory.
Naast het vogelperspectief zie je ook het kikkerperspectief. Ook dit geeft machtsvershil aan, alleen is de kijker nu juist ondergeschikt.
Beeldend Onderzoek Kleur
In de film komen scenes voor waarin maar drie of vier kleuren zijn gebruikt. Maar voor het grootste gedeelte van de film worden blauw- en groentinten gebruikt. Dit omdat het verhaal vooral plaatsvind in een onderwaterwereld. De koralen en vissen hebben veel verschillende kleuren, waaronder roze, paars, groen, geel, blauw, oranje en rood. Deze sprekende kleuren versterken de sfeer in de film.
Zodra Marlin en Dory met Bruce (haai) mee gaan wordt de omgeving donkerder. De kleurbeleving veranderd: er is nu sprake van sombere kleuren. Het vage groen geeft een koele kleurtemperatuur. Hierdoor krijg je als kijker al een sinister beeld van de situatie; wat gaat er gebeuren? Deze spanning wordt niet ondersteund door muziek of een 'enge' dialoog. De fleurige, warmere kleuren van Marlin en Dory vallen hier ook sterk op. Zie het volgende filmpje:
http://www.youtube.com/watch?v=ea6yjT65wSQ
Nigel (de pelikaan) heeft een wittere nek en is sterker gekleurd dan zijn soortgenoten. Hierdoor kun je hem herkennen zodra hij zich onder hen bevindt. Hier is dus met kleurnuance gewerkt, de pelikanen hebben veel tinten uit dezelfde kleurfamilie.
Zodra Marlin en Dory met Bruce (haai) mee gaan wordt de omgeving donkerder. De kleurbeleving veranderd: er is nu sprake van sombere kleuren. Het vage groen geeft een koele kleurtemperatuur. Hierdoor krijg je als kijker al een sinister beeld van de situatie; wat gaat er gebeuren? Deze spanning wordt niet ondersteund door muziek of een 'enge' dialoog. De fleurige, warmere kleuren van Marlin en Dory vallen hier ook sterk op. Zie het volgende filmpje:
http://www.youtube.com/watch?v=ea6yjT65wSQ
Nigel (de pelikaan) heeft een wittere nek en is sterker gekleurd dan zijn soortgenoten. Hierdoor kun je hem herkennen zodra hij zich onder hen bevindt. Hier is dus met kleurnuance gewerkt, de pelikanen hebben veel tinten uit dezelfde kleurfamilie.
Beeldend Onderzoek Licht
Op de bodem van de oceaan zie je schaduwen van de overzwemmende onderwaterdieren. (Het kostte veel moeite van de ontwerpers om dit te realiseren) Ook worden ook reflecties van de zon, maan, sterren en stadslichten op het wateroppervlak getoond.
Om het licht onderwater op het rif zo te krijgen, is gebruik gemaakt van ongeveer tien lichtpunten. De belangrijkste lichtpunten bestaan uit een hoofdlicht, dit is een helder licht dat de richting bepaalt. Daarnaast heb je het bubbellicht. Hiermee krijg je grillig licht dat op de bodem valt via het water. Dan is er nog het indirecte licht, dat meestal weerkaatst wordt via het zand. Ook heb je een algemeen blauw invullicht. Tevens is er het troebele en mistachtige licht. Al deze soorten licht over elkaar, resulteren in de belichting zoals dat te zien is in de film. Maar voor de belichting van de vissen werden meer dan 100 lichtpunten gebruikt.
In het filmpje in deze link zie je veel verschillende manieren waarin gewerkt is met lichtval:
http://www.youtube.com/watch?v=vbrJnqaz5Rw
Om het licht onderwater op het rif zo te krijgen, is gebruik gemaakt van ongeveer tien lichtpunten. De belangrijkste lichtpunten bestaan uit een hoofdlicht, dit is een helder licht dat de richting bepaalt. Daarnaast heb je het bubbellicht. Hiermee krijg je grillig licht dat op de bodem valt via het water. Dan is er nog het indirecte licht, dat meestal weerkaatst wordt via het zand. Ook heb je een algemeen blauw invullicht. Tevens is er het troebele en mistachtige licht. Al deze soorten licht over elkaar, resulteren in de belichting zoals dat te zien is in de film. Maar voor de belichting van de vissen werden meer dan 100 lichtpunten gebruikt.
In het filmpje in deze link zie je veel verschillende manieren waarin gewerkt is met lichtval:
http://www.youtube.com/watch?v=vbrJnqaz5Rw
woensdag 14 oktober 2009
Beeldend Onderzoek Vorm
Voor de makers van de film was het erg lastig om de karakters menselijke trekjes te geven. Hoe laat je een vis reageren zodat mensen zich ermee verbonden voelen? De dieren hebben immers vaak geen armen of benen. Om dit te realiseren hebben de makers zoveel mogelijk gebruik gemaakt van de vinnen, zo kregen de vissen toch een soort van armen/benen. Ook probeerden ze zoveel mogelijk mimiek in de gezichten van de dieren te brengen. Zo kregen de dieren toch menselijke trekjes.
De karakters in de film worden enigszins vorm gegeven door het uiterlijk. Zo beweegt Marlin (vader van Nemo) altijd heel druk met zijn staartvin. Hieruit kun je opmaken dat Marlin een beetje druk en neurotisch is. Dory daarentegen beweegt heel soepel en elegant door het water. Hieruit blijkt haar positieve en open houding naar het leven.
Om de oceaan zo echt mogelijk te laten lijken is heel veel aandacht besteedt aan de details. De deeltjes die door de oceaan zweven, de lichtval, bewegend koraal etc. zorgden ervoor dat de makers veel tijd moesten besteden aan de vormen hiervan.
De karakters in de film worden enigszins vorm gegeven door het uiterlijk. Zo beweegt Marlin (vader van Nemo) altijd heel druk met zijn staartvin. Hieruit kun je opmaken dat Marlin een beetje druk en neurotisch is. Dory daarentegen beweegt heel soepel en elegant door het water. Hieruit blijkt haar positieve en open houding naar het leven.
Ook Nemo heeft een kenmerkend uiterlijk; hij heeft namelijk een kleine rechtervin. Deze staat symbool voor de beschermende houding van ouders ten overstaan van hun kind(eren) Een kind zal namelijk altijd ergens hulp bij nodig hebben, en zal nooit alles perfect doen. Nemo is ook niet perfect. Maar toch zul je je kind los moeten laten om zelf de wereld te ontdekken.
Crush en Squirt, zijn twee schildpadden. Crush is de vader en Squirt het kind. Ze staan beide relaxt in het leven, Crush maakt erg rustige bewegingen, hierdoor komt hij zo rustig over. Ook heeft hij samengeknepen ogen, hierdoor komt hij 'high' over, wat ook weer duidt op een erg ontspannen houding. (zie afbeelding) Squirt is nog erg actief, praat en beweegt snel. Dit laat zijn jeugdige kant zien.
Bruce, Chum en Anchor zijn haaien. Bruce is een grote witte haai, Chum is een makreelhaai en Anchor is een hamerhaai. Bruce is een stuk groter dan de andere twee haaien. Hieruit blijkt zijn dominantie.
Een van de bewoners van de vissenkom, Gill, heeft ervaring met ontsnappingspogingen naar de oceaan. Deze komen in zijn uiterlijk naar voren door de nodige littekens.
Om de oceaan zo echt mogelijk te laten lijken is heel veel aandacht besteedt aan de details. De deeltjes die door de oceaan zweven, de lichtval, bewegend koraal etc. zorgden ervoor dat de makers veel tijd moesten besteden aan de vormen hiervan.
Onderzoek
Voor het ontwerpen van de film wordt er door Pixar gewerkt met een zogenaamde 'blue sky approach'. Dit houdt in dat de ontwerpers helemaal zelf invulling mogen geven aan het geschetste verhaal. Dit doen ze om zo de fantasie van de ontwerpers te stimuleren.Een voorbeeld zie je rechts. Dit ontwerp heet 'Toothy grin' en is een concept gemaakt door Ricky Nierva. Eronder zie je hoe het uiteindelijk in de film terecht is gekomen.
---Ook hier geldt weer, hoort dit uberhaupt bij een onderzoek? Het is grappig om te zien hoe het idee was, maar of het functionele informatie is... Kinderen kunnen wel inzien wat het verschil is tussen een eerste ontwerp en het eindresultaat. Dit komt bij het maken van een creatief werk vaak voor. Reacties graag!---
donderdag 8 oktober 2009
Achtergrond informatie Finding Nemo
Finding Nemo
De film Finding Nemo is een animatiefilm van Pixar en gedistribueerd door Walt Disney Pictures. Deze film ging op 30 mei 2003 in de Verenigde Staten in première. De film zou een half jaar eerder verschijnen, maar door het overlijden van Glenn McQueen op 24 oktober 2002 werd de première uitgesteld. Glenn McQueen was een computer animator en werkte o.a. aan de film Toy Story, Cars en Monsters. Uit respect aan zijn nagedachtenis droeg Pixar de film Nemo op aan hem.
De Nederlandse première was op 26 november 2003. Het budget voor de film was $94 miljoen, de recette bijna het 10-voudige. Dit is exclusief de opbrengst van de merchandising. Ik heb niet terug kunnen vinden of er ook aan goede doelen is geschonken. Ik vermoed dat het geld teruggestroomd is in het bedrijf zelf, aangezien Walt Disney productions plannen voor overname had. Nogmaals, dit is mijn vermoeden.
Behalve dat de film veel geld opbracht, won het ook meer dan dertig prijzen. De belangrijkste prijs is de Oscar voor Beste Animatiefilm.
Over Pixar
Pixar is een Amerikaans bedrijf, dat gespecialiseerd is in het maken van animatiefilms met behulp van computeranimatie. Zij zijn het eerste bedrijf dat een volledige 3D-animatiefilm heeft gemaakt.
In 1991 sloot Pixar een deal met Walt Disney om 3 lange speelfilms te maken, volledig met computeranimatie. De eerste film van deze reeks was Toy Story.
In 2006 wordt Pixar overgenomen door Walt Disney.
De creatieve afdeling van Pixar bestaat uit een verhaal afdeling, een kunst-afdeling en een afdeling van hoog opgeleide animatoren en deze staan onder leiding van John Lasseter. John was uitvoerend producent bij Finding Nemo. Hij is één van de oprichters van Pixar.
Het verhaal
Finding Nemo is een onderwater avontuur. Het gaat over vader vis die is gescheiden van zijn zoon en moet beginnen aan een epische reis om hem terug te brengen naar huis.
Eigenlijk gaat de film over de te grote bezorgdheid van ouders naar kinderen toe. Ouders moeten leren hun kinderen los te laten, kinderen vertrouwen te geven. De film is gericht op kinderen, maar laat vanuit het perspectief van de ouder, de vader-zoon relatie zien.
Tijdens de film zie je twee verhaallijnen. Het ene verhaal gaat over de zoektocht van vader Marlin en het andere verhaal over de belevenis/ontsnapping van de zoon, Nemo.
Het verhaal van Marlin speelt zich af in de zee en heeft veel raakvlakken met het echte leven. Allereerst speelt het verhaal zich af op het Great Barrier Reef. Dit koraalrif bestaat ook echt. Het ligt aan de noordoost kust van Australië. De vissen die hier zwemmen, zijn identiek met de vissen die in de film voorkomen. Ook loopt hier de East Australian Current. Deze golfstroom neemt ieder jaar duizende vissen mee uit het Great Barrier Reef.
Een ander raakvlak is de ‘meeting’ van de haaien. Deze meeting lijkt erg veel op de bijeenkomsten van de AA. Verder laat de film zien wat mensen zoal achterlaten in de zee; een gezonken onderzeeër, achtergebleven wapentuig (bommen, torpedo). Ook het leegvissen van de oceaan is een issue dat in beeld komt. Net als de zeevervuiling; hoe dichter Marlin en Dory bij de kust komen hoe donkerder en troebeler het water wordt. Bij de aankomst in Sydney is duidelijk het operagebouw te herkennen.
Tevens geeft de film ook goed weer hoe dieren samenleven in de zee (de schol vissen, de poetsgarnaal, de annemoon die een huis is voor vissen ).
De verhaallijn van Nemo is iets luchtiger dan dat van Marlin. Maar ook hier zie je verwijzingen naar de werkelijkheid. Ten eerste ligt er voor de speelgoedkist bij de tandarts, Buzz Lightyear van Toy Story. Verder ondergaat Nemo een inwijdingsritueel in het aquarium, waarna hij een nieuwe naam krijgt: “Haaienhapje”.
De karakters
Nemo: een jonge ondernemende en energieke vis. Hij wil laten zien dat hij al groot genoeg is om zelf dingen te ondernemen. Eenmaal gevangen bij gevangen in het aquarium van de tandarts, overtreft hij zichzelf door te laten zien dat hij tot meer in staat is dan hij zelf dacht.
Coral: de moeder van Nemo. Zij is een trotse en ruimdenkende moeder, die de creatieve naam Nemo in gedachten heeft voor één van haar kinderen. Verder is het een sterke en optimistische vrouw in haar relatie met Marlin. Zij is de eerste die in het ouderschap van Marlin gelooft.
Marlin: de vader van Nemo. Hij is eigenwijs, overbezorgd en zijn melancholische karakter overschaduwd zijn beoordelingsvermogen. Hij moet leren om het verleden achter zich te laten, niet zo zwaarmoedig te zijn, optimistischer te worden en hij moet zijn belofte, om te voorkomen dat er ooit iets met Nemo gebeur, herzien.
Dory: de reispartner van Marlin. Zij is super optimistisch, zorgzaam en sociaal. Haar zonnige karakter en loyaliteit zijn van wezenlijk belang, wanneer Marlin op zoek gaat naar zijn zoon.
Nigel: de pelikaan. Hij is waarschijnlijk de enige gevederde vriend van de vissen. Hij hangt dagelijks rond in de haven van Sydney en gaat graag naar de tandarts, waar hij nieuwtjes uitwisselt met de vissen uit het aquarium.
De vissen uit het aquarium: het maakt niet uit waar je vandaag komt uit de zee, opgesloten zitten in het kitscherige aquarium van de tandarts, kan van alles doen met een vis. De dagelijkse rituelen en dromen maken het leven leefbaar voor de vissen.
Crush en Squirt: schilpadvader en zoon. Crush leeft al 150 jaar in de oceaan en weet inmiddels al het één en ander om een goede ouder te zijn. Vader en zoon weten hoe ze ontspannen hun leven moeten leven/leiden. Ze hebben een goede, vanzelfsprekende band en vader durft zoon rustig los te laten in de East Australian Current, go with the flow.
Sharks: de haaien. Zij zijn vastberaden om de wereld een ander beeld te geven over haaien. Ze houden 12-stappen bijeenkomsten om hun eetlust in vis te verliezen. Echter, hun intenties zijn goed, maar slechte gewoontes leer je niet snel af.
De tandarts: hij neemt Nemo gevangen, maar je mag niet boos op hem zijn. De tandarts redt eigenlijk Nemo, omdat hij anders toch opgegeten zou worden.
Darla: het nichtje van de tandarts. Zij kan haar slechte gewoonte niet van zich afschudden, om zakjes met vis te schudden.
Mr. Ray’s class: Mr. Ray is een rog, met op zijn rug een schoolklas met allemaal verschillende soorten vissen. Al zwemmend lijkt Mr. Ray wel een vliegend tapijt. De kinderen ontdekken zo de wereld door de ogen van een natuurkundige en echte diepzee onderzoeker.
De muziek
De film bevat 40 muziek tracks die variëren van minder dan 30 seconden tot 2 ½ minuut en zijn gecomponeerd door Thomas Newman. Het was voor Thomas de eerste keer dat hij muziek componeerde voor een animatiefilm. Zijn neef, Randy Newman, had de vorige vier animatiefilms voorzien van tracks. De tracks van Finding Nemo zijn één van de beste die ooit zijn uitgebracht door Disney-Pixar. Thomas Newman won in 2004 voor deze soundtrack en Annie Award voor “Outstanding Music in een Animated Feature Production”. Thomas Newman componeerde ook de muziek voor de films: The Shawshank Redemption en American Beauty en maakte de soundtrack voor WALL-E.
Het laatste en langste nummer van de film, Beyond de Sea, is afkomstig van het album When You’re Winning van Robbie Williams. Deze song is van oorsprong Frans (1946). De muziek is van het liedje ‘Le Mer’ ( de zee) van Charles Trenet en de Franse tekst is later veranderd door Jack Lawrence. De versie van Trenet was een hommage en ode aan de wisselende stemmingen van de zee. De Engelse versie van Lawrence vertelt een romantisch verhaal over een minnaar die heimwee heeft naar een verloren liefde. Het lied werd pas bekend/hit in 1959, toen Bobby Darin zijn versie uitbracht.
De song past erg goed bij de film, het geeft heel goed het mystieke gevoel weer van het leven onderwater.
Verder weet Thomas Newman heel treffend het gedempte, slow-motion gevoel van de onderwater wereld weer te geven in zijn composities als ‘Wow’, ‘Field Trip’ en ‘The Turtle Lope’. Bij het nummer van ‘The Divers’ worden fluiten en koperblazers gebruikt om de bange stemmen van de kleine vissen na te bootsen. De tracks onderbouwen en/of versterken de sfeer en acties tijdens de film.
Track Lijst van Finding Nemo
1. "Wow" (2:31)
2. "Barracuda" (1:29)
3. "Nemo Egg (Main Title)" (1:16)
4. "First Day" (1:15)
5. "Field Trip" (0:57)
6. "Mr. Ray Scientist" (1:28)
7. "The Divers" (1:56)
8. "Lost" (1:03)
9. "Short-Term Dory" (0:43)
10. "Why Trust a Shark?" (1:17)
11. "Friends Not Food" (1:51) "
12. "Fish-O-Rama" (0:29)
13. "Gill" (1:40)
14. "Mt. Wannahockaloogie" (1:20)
15. "Foolproof" (0:32)
16. "Squishy" (1:32)
17. "Jellyfish Forest" (1:32)
18. "Stay Awake" (1:47)
19. "School of Fish" (1:03)
20. "Filter Attempt" (2:05)
21. "The Turtle Lope" (2:04)
22. "Curl Away My Son" (1:28)
23. "News Travels" (1:13)
24. "The Little Clownfish from the Reef" (1:15)
25. "Darla Filth Offramp" (2:22)
26. "Lost in Fog" (1:05)
27. "Scum Angel" (1:22)
28. "Haiku" (1:41)
29. "Time to Let Go" (2:22)
30. "Sydney Harbour" (0:28)
31. "Pelicans" (1:12)
32. "Drill" (0:50)
33. "Fish in My Hair!" (1:29)
34. "All Drains Lead to the Ocean" (1:36)
35. "...P. Sherman, 42 Wallaby Way, Sydney..." (0:39)
36. "Fishing Grounds" (1:41)
37. "Swim Down" (1:46)
38. "Finding Nemo" (1:19)
39. "Fronds Like These" (1:57)
40. "Beyond the Sea" (performed by Robbie Williams) (4:26) "
De film Finding Nemo is een animatiefilm van Pixar en gedistribueerd door Walt Disney Pictures. Deze film ging op 30 mei 2003 in de Verenigde Staten in première. De film zou een half jaar eerder verschijnen, maar door het overlijden van Glenn McQueen op 24 oktober 2002 werd de première uitgesteld. Glenn McQueen was een computer animator en werkte o.a. aan de film Toy Story, Cars en Monsters. Uit respect aan zijn nagedachtenis droeg Pixar de film Nemo op aan hem.
De Nederlandse première was op 26 november 2003. Het budget voor de film was $94 miljoen, de recette bijna het 10-voudige. Dit is exclusief de opbrengst van de merchandising. Ik heb niet terug kunnen vinden of er ook aan goede doelen is geschonken. Ik vermoed dat het geld teruggestroomd is in het bedrijf zelf, aangezien Walt Disney productions plannen voor overname had. Nogmaals, dit is mijn vermoeden.
Behalve dat de film veel geld opbracht, won het ook meer dan dertig prijzen. De belangrijkste prijs is de Oscar voor Beste Animatiefilm.
Over Pixar
Pixar is een Amerikaans bedrijf, dat gespecialiseerd is in het maken van animatiefilms met behulp van computeranimatie. Zij zijn het eerste bedrijf dat een volledige 3D-animatiefilm heeft gemaakt.
In 1991 sloot Pixar een deal met Walt Disney om 3 lange speelfilms te maken, volledig met computeranimatie. De eerste film van deze reeks was Toy Story.
In 2006 wordt Pixar overgenomen door Walt Disney.
De creatieve afdeling van Pixar bestaat uit een verhaal afdeling, een kunst-afdeling en een afdeling van hoog opgeleide animatoren en deze staan onder leiding van John Lasseter. John was uitvoerend producent bij Finding Nemo. Hij is één van de oprichters van Pixar.
Het verhaal
Finding Nemo is een onderwater avontuur. Het gaat over vader vis die is gescheiden van zijn zoon en moet beginnen aan een epische reis om hem terug te brengen naar huis.
Eigenlijk gaat de film over de te grote bezorgdheid van ouders naar kinderen toe. Ouders moeten leren hun kinderen los te laten, kinderen vertrouwen te geven. De film is gericht op kinderen, maar laat vanuit het perspectief van de ouder, de vader-zoon relatie zien.
Tijdens de film zie je twee verhaallijnen. Het ene verhaal gaat over de zoektocht van vader Marlin en het andere verhaal over de belevenis/ontsnapping van de zoon, Nemo.
Het verhaal van Marlin speelt zich af in de zee en heeft veel raakvlakken met het echte leven. Allereerst speelt het verhaal zich af op het Great Barrier Reef. Dit koraalrif bestaat ook echt. Het ligt aan de noordoost kust van Australië. De vissen die hier zwemmen, zijn identiek met de vissen die in de film voorkomen. Ook loopt hier de East Australian Current. Deze golfstroom neemt ieder jaar duizende vissen mee uit het Great Barrier Reef.
Een ander raakvlak is de ‘meeting’ van de haaien. Deze meeting lijkt erg veel op de bijeenkomsten van de AA. Verder laat de film zien wat mensen zoal achterlaten in de zee; een gezonken onderzeeër, achtergebleven wapentuig (bommen, torpedo). Ook het leegvissen van de oceaan is een issue dat in beeld komt. Net als de zeevervuiling; hoe dichter Marlin en Dory bij de kust komen hoe donkerder en troebeler het water wordt. Bij de aankomst in Sydney is duidelijk het operagebouw te herkennen.
Tevens geeft de film ook goed weer hoe dieren samenleven in de zee (de schol vissen, de poetsgarnaal, de annemoon die een huis is voor vissen ).
De verhaallijn van Nemo is iets luchtiger dan dat van Marlin. Maar ook hier zie je verwijzingen naar de werkelijkheid. Ten eerste ligt er voor de speelgoedkist bij de tandarts, Buzz Lightyear van Toy Story. Verder ondergaat Nemo een inwijdingsritueel in het aquarium, waarna hij een nieuwe naam krijgt: “Haaienhapje”.
De karakters
Nemo: een jonge ondernemende en energieke vis. Hij wil laten zien dat hij al groot genoeg is om zelf dingen te ondernemen. Eenmaal gevangen bij gevangen in het aquarium van de tandarts, overtreft hij zichzelf door te laten zien dat hij tot meer in staat is dan hij zelf dacht.
Coral: de moeder van Nemo. Zij is een trotse en ruimdenkende moeder, die de creatieve naam Nemo in gedachten heeft voor één van haar kinderen. Verder is het een sterke en optimistische vrouw in haar relatie met Marlin. Zij is de eerste die in het ouderschap van Marlin gelooft.
Marlin: de vader van Nemo. Hij is eigenwijs, overbezorgd en zijn melancholische karakter overschaduwd zijn beoordelingsvermogen. Hij moet leren om het verleden achter zich te laten, niet zo zwaarmoedig te zijn, optimistischer te worden en hij moet zijn belofte, om te voorkomen dat er ooit iets met Nemo gebeur, herzien.
Dory: de reispartner van Marlin. Zij is super optimistisch, zorgzaam en sociaal. Haar zonnige karakter en loyaliteit zijn van wezenlijk belang, wanneer Marlin op zoek gaat naar zijn zoon.
Nigel: de pelikaan. Hij is waarschijnlijk de enige gevederde vriend van de vissen. Hij hangt dagelijks rond in de haven van Sydney en gaat graag naar de tandarts, waar hij nieuwtjes uitwisselt met de vissen uit het aquarium.
De vissen uit het aquarium: het maakt niet uit waar je vandaag komt uit de zee, opgesloten zitten in het kitscherige aquarium van de tandarts, kan van alles doen met een vis. De dagelijkse rituelen en dromen maken het leven leefbaar voor de vissen.
Crush en Squirt: schilpadvader en zoon. Crush leeft al 150 jaar in de oceaan en weet inmiddels al het één en ander om een goede ouder te zijn. Vader en zoon weten hoe ze ontspannen hun leven moeten leven/leiden. Ze hebben een goede, vanzelfsprekende band en vader durft zoon rustig los te laten in de East Australian Current, go with the flow.
Sharks: de haaien. Zij zijn vastberaden om de wereld een ander beeld te geven over haaien. Ze houden 12-stappen bijeenkomsten om hun eetlust in vis te verliezen. Echter, hun intenties zijn goed, maar slechte gewoontes leer je niet snel af.
De tandarts: hij neemt Nemo gevangen, maar je mag niet boos op hem zijn. De tandarts redt eigenlijk Nemo, omdat hij anders toch opgegeten zou worden.
Darla: het nichtje van de tandarts. Zij kan haar slechte gewoonte niet van zich afschudden, om zakjes met vis te schudden.
Mr. Ray’s class: Mr. Ray is een rog, met op zijn rug een schoolklas met allemaal verschillende soorten vissen. Al zwemmend lijkt Mr. Ray wel een vliegend tapijt. De kinderen ontdekken zo de wereld door de ogen van een natuurkundige en echte diepzee onderzoeker.
De muziek
De film bevat 40 muziek tracks die variëren van minder dan 30 seconden tot 2 ½ minuut en zijn gecomponeerd door Thomas Newman. Het was voor Thomas de eerste keer dat hij muziek componeerde voor een animatiefilm. Zijn neef, Randy Newman, had de vorige vier animatiefilms voorzien van tracks. De tracks van Finding Nemo zijn één van de beste die ooit zijn uitgebracht door Disney-Pixar. Thomas Newman won in 2004 voor deze soundtrack en Annie Award voor “Outstanding Music in een Animated Feature Production”. Thomas Newman componeerde ook de muziek voor de films: The Shawshank Redemption en American Beauty en maakte de soundtrack voor WALL-E.
Het laatste en langste nummer van de film, Beyond de Sea, is afkomstig van het album When You’re Winning van Robbie Williams. Deze song is van oorsprong Frans (1946). De muziek is van het liedje ‘Le Mer’ ( de zee) van Charles Trenet en de Franse tekst is later veranderd door Jack Lawrence. De versie van Trenet was een hommage en ode aan de wisselende stemmingen van de zee. De Engelse versie van Lawrence vertelt een romantisch verhaal over een minnaar die heimwee heeft naar een verloren liefde. Het lied werd pas bekend/hit in 1959, toen Bobby Darin zijn versie uitbracht.
De song past erg goed bij de film, het geeft heel goed het mystieke gevoel weer van het leven onderwater.
Verder weet Thomas Newman heel treffend het gedempte, slow-motion gevoel van de onderwater wereld weer te geven in zijn composities als ‘Wow’, ‘Field Trip’ en ‘The Turtle Lope’. Bij het nummer van ‘The Divers’ worden fluiten en koperblazers gebruikt om de bange stemmen van de kleine vissen na te bootsen. De tracks onderbouwen en/of versterken de sfeer en acties tijdens de film.
Track Lijst van Finding Nemo
1. "Wow" (2:31)
2. "Barracuda" (1:29)
3. "Nemo Egg (Main Title)" (1:16)
4. "First Day" (1:15)
5. "Field Trip" (0:57)
6. "Mr. Ray Scientist" (1:28)
7. "The Divers" (1:56)
8. "Lost" (1:03)
9. "Short-Term Dory" (0:43)
10. "Why Trust a Shark?" (1:17)
11. "Friends Not Food" (1:51) "
12. "Fish-O-Rama" (0:29)
13. "Gill" (1:40)
14. "Mt. Wannahockaloogie" (1:20)
15. "Foolproof" (0:32)
16. "Squishy" (1:32)
17. "Jellyfish Forest" (1:32)
18. "Stay Awake" (1:47)
19. "School of Fish" (1:03)
20. "Filter Attempt" (2:05)
21. "The Turtle Lope" (2:04)
22. "Curl Away My Son" (1:28)
23. "News Travels" (1:13)
24. "The Little Clownfish from the Reef" (1:15)
25. "Darla Filth Offramp" (2:22)
26. "Lost in Fog" (1:05)
27. "Scum Angel" (1:22)
28. "Haiku" (1:41)
29. "Time to Let Go" (2:22)
30. "Sydney Harbour" (0:28)
31. "Pelicans" (1:12)
32. "Drill" (0:50)
33. "Fish in My Hair!" (1:29)
34. "All Drains Lead to the Ocean" (1:36)
35. "...P. Sherman, 42 Wallaby Way, Sydney..." (0:39)
36. "Fishing Grounds" (1:41)
37. "Swim Down" (1:46)
38. "Finding Nemo" (1:19)
39. "Fronds Like These" (1:57)
40. "Beyond the Sea" (performed by Robbie Williams) (4:26) "
woensdag 7 oktober 2009
Onderzoek
Het creëren van een onderwaterwereld:
De makers hebben veel aandacht besteedt aan het creëren van een onderw
ater-illusie. Ze wilden de wereld realistisch over laten komen. Om dit te realiseren hebben de makers veel onderzoek gedaan. Ze zijn begonnen met het zelf kijken; ze gingen duiken om met eigen ogen te zien hoe alles er onder water uit ziet. Vervolgens zijn ze begonnen met 'My First Ocean'. Deze probeerden ze zo realistisch mogelijk te later lijken. (zie afbeelding rechts, voor vergroting: dubbel klik op de afbeelding) Ze waren nog niet tevreden over het resultaat. De afzon
derlijke onderwaterelementen, zoals lichtval en beweging, lukten wel, maar ze kregen er geen goede samenhang in. Toen hebben ze bovenwateropnamen en onderwateropnamen gemaakt van eenzelfde handelingen. Vervolgens gingen ze deze letterlijk na proberen te maken. Dit lukte goed. Het was niet meer te zien welke beelden nagemaakt waren en welke het origineel. (zie afbeelding links) Boven is het origineel, onder de nagemaakte.
ater-illusie. Ze wilden de wereld realistisch over laten komen. Om dit te realiseren hebben de makers veel onderzoek gedaan. Ze zijn begonnen met het zelf kijken; ze gingen duiken om met eigen ogen te zien hoe alles er onder water uit ziet. Vervolgens zijn ze begonnen met 'My First Ocean'. Deze probeerden ze zo realistisch mogelijk te later lijken. (zie afbeelding rechts, voor vergroting: dubbel klik op de afbeelding) Ze waren nog niet tevreden over het resultaat. De afzon
derlijke onderwaterelementen, zoals lichtval en beweging, lukten wel, maar ze kregen er geen goede samenhang in. Toen hebben ze bovenwateropnamen en onderwateropnamen gemaakt van eenzelfde handelingen. Vervolgens gingen ze deze letterlijk na proberen te maken. Dit lukte goed. Het was niet meer te zien welke beelden nagemaakt waren en welke het origineel. (zie afbeelding links) Boven is het origineel, onder de nagemaakte.------Ik vermoed dat dit te breed is, niet echt relevant. Willen jullie even laten weten wat jullie ervan vinden? Hoort dit bij het schriftelijk onderzoek? Zelf ben ik er nog niet 'happy' mee.------
Persoonlijke motivaties
Senna:
Het leek mij erg interessant om deze film te analyseren. Deze film spreekt veel mensen aan, jong/oud, meisje/jongen etc. Dit maakt dat er ook animo zal zijn voor een eventuele les over deze film. Daarnaast ben ik benieuwd naar hoe de makers de suggestie van een onderwaterwereld hebben gecreeerd. Ook hebben ze de karakters menselijk weten te maken, terwijl een vis toch weinig weg heeft van de mens.Hoe hebben ze dat gedaan? En wat zijn de achterliggende gedachtes van de gebeurtenissen? Allemaal vragen die bij mij op kwamen toen ik erover nadacht om deze film eventueel te kiezen voor de opdracht van Kunstzinnige Oriëntatie. Na wat oriënterend onderzoek bleek dat er heel veel onderlagen in het verhaal zitten, dit motiveerde mij om er dieper op in te willen gaan.
Dus de redenen voor mij om deze film te kiezen was niet alleen het 'hilarische avontuur', maar ook de visuele aspecten en de diepere betekenissen in de film.
Sjoukje:
In ons groepje hadden we al snel besloten om voor een film te kiezen. De vraag was toen: welke? De film Hercules werd eigenlijk meteen geopperd. Maar ook de film Happy Feet en Nemo kwamen ter sprake. Na enig onderzoek viel Hercules al snel af. We vonden deze film te bloederig en te gewelddadig voor kinderen. Toen bleven de film Nemo en Happy Feet over. De muziek van de film Happy Feet is heel populair, bekend en ligt prettig in het gehoor. Maar we hebben uiteindelijk toch voor Nemo gekozen. Waarom? Voor mij gaven de kleuren de doorslag. Ik vond het zo knap dat je een onderwater wereld zo mooi en zo gelijkend kan weergeven. Het licht dat door het water schijnt en de schaduwen op de bodem, heel fascinerend. Het is alsof je zelf mee zwemt door het water. Ook de verhaallijnen trokken mij aan. Als moeder herken ik ook de worsteling van het loslaten en (over)beschermen van je kinderen. En voor kinderen is het een prachtig avonturen verhaal. Maar ook een verhaal/film dat je kan gebruiken in de kunstzinnige vakken. Kortom een ´rijke´film.
Annemieke:
Nadat de film Hercules te bloederig voor kinderen bleek, kwamen we op "Happy Feet" en "Finding Nemo" uit. Ik had eerst "Nemo" gekeken en was erg enthousiast over de weergave van de onderwaterwereld: wat een mooie kleurige koralen en wat was het knap hoe ze de lichtinval hadden weergegeven! Ik werd daardoor erg nieuwsgierig hoe de ontwerpers dit allemaal voor elkaar hadden gekregen. Verder vond ik de humor en het moraal van het verhaal leuk. "Happy Feet" vond ik ook een leuke film (mede door het moraal van het verhaal), maar ik vond er minder spanning inzitten. Ook zat er minder kleur in, maar dat is natuurlijk wel logisch op de Noorpool. Ik vond de muziek leuk, maar ik vond de film vooral in het begin een beetje saai. Wel vond ik het dansje, dat er als extraatje bij zat, leuk om de klas aan te leren. Bij beide films waren er leuke lessen te verzinnen. De weergave van de onderwaterwereld, de kleur en spanning in de film Nemo gaven voor mij echter de doorslag om voor die film te kiezen.
Maaike:
Ik ben ingesprongen tijdens de discussie Happy feet versus Nemo. De eerste les KO heb ik namelijk gemist. In eerste instantie hing ik erg naar Happy feet, vooral omdat daar een sterk milieuaspect in zit. Ook heeft Happy feet een Oscar voor beste animatiefilm gewonnen en ik moet toegeven dat ik daar ook nogal op kickte. De muziek in Happy feet sprak mij ook erg aan. Dat de keuze uiteindelijk op Nemo is gevallen vind ik helemaal prima. Nemo is inderdaad een wat vrolijker film, qua kleuren. Er zit dan wel niet zo'n duidelijke milieu-boodschap in maar de opvoed-boodschap vind ik ook mooi. Het is inderdaad een film die vele mensen aanspreekt.
dinsdag 6 oktober 2009
Verdeling taken
Eerst even wat aanvullende informatie: dinsdagavond 6 oktober '09 hebben wij tijdens het college van Kunstzinnige Oriëntatie (KO) besloten om toch verder te gaan met 'Finding Nemo'. Verder hebben we de zgn. onderliggende laag van film met onze docent besproken. Van hieruit gaan wij nu verder met ons onderzoek.
Maar ik had nog een vraag aan mijn groepsleden:
Voor mij is even niet helemaal duidelijk hoe de verdeling van de taken nu moet worden. Want ik heb bij mijn aantekeningen 4 punten staan, nl. Shriftelijk onderzoek, Beeldend onderzoek, Kijkwijzer en Opdracht (praktijk) Maar het geheel wordt beoordeeld op de volgende 3 punten: Theorieles, Kijkwijzer en Praktijkles. Dus...mij is het nu niet helemaal duidelijk meer. Doet Maaike de theorie- en de praktijkles? Of hoort de theorie bij het beeldend onderzoek? Dus doe ik dat dan? Dat is wel hoe ze het in het NC-kwadraat-groepje verdeeld hebben...las ik op hun blog :)
Maar ik had nog een vraag aan mijn groepsleden:
Voor mij is even niet helemaal duidelijk hoe de verdeling van de taken nu moet worden. Want ik heb bij mijn aantekeningen 4 punten staan, nl. Shriftelijk onderzoek, Beeldend onderzoek, Kijkwijzer en Opdracht (praktijk) Maar het geheel wordt beoordeeld op de volgende 3 punten: Theorieles, Kijkwijzer en Praktijkles. Dus...mij is het nu niet helemaal duidelijk meer. Doet Maaike de theorie- en de praktijkles? Of hoort de theorie bij het beeldend onderzoek? Dus doe ik dat dan? Dat is wel hoe ze het in het NC-kwadraat-groepje verdeeld hebben...las ik op hun blog :) Kan iemand wat licht voor mij op deze kwestie schijnen? ;)
Groetjes, Senna
Eventuele keuze film Annemieke
Ik moet Happy Feet nog kijken. Ik heb ´m donderdag van Maaike meegekregen. Ik was ook wel enthousiast over Nemo (na het kijken van de film). Ik was al een beetje bezig met de kijkwijzer. Er zitten ook veel verschillende (camara)standpunten in en de structuur van de beesten en objecten zijn ook levensecht. Ook in Nemo zit er verschillende boodschappen in: "liefde maakt sterk"/"samen ben je sterk"/"je moet niet te snel een oordeel over iemand hebben;hij kan heel anders zijn als je hem leert kennen". Ik denk dus dat wat deze punten betreft de 2 films niet veel van elkaar verschillen.We moeten gewoon even kijken wat we er mee kunnen en wat Guido er dinsdag over zegt. Ik denk dat het niet de bedoeling is dat we het dansje dat op de DVD van Happy Feet staat kopieeren (alhoewel het wel erg leuk klinkt).
Bij Nemo kunnen we een onderwaterwereld laten maken of een vis (met veel structuur erin/op) met een bepaald karakter laten ontwerpen (uiterlijk en karakter moet bijelkaar passen). Je zou daarnaast een muziekles kunnen geven met een liedje maken m.b.v. flessen gevuld met water en evt nog tekst erbij maken (zingen).
Bij Happy Feet misschien de ideale wereld laten maken (tekenen/schilderen?) en dan dat dansje (een beetje aangepast met eigen ideeën) als les daarnaast. We kunnen ook een muziekles geven met een 'strijdlied' voor een beter milieu (kinderen moeten zelf een lied maken, of we moeten het samen en met hulp van docent doen).Dit is mijn 1e brainwave want ik moet 'm nog kijken natuurlijk.
Groetjes, Annemieke
Bij Nemo kunnen we een onderwaterwereld laten maken of een vis (met veel structuur erin/op) met een bepaald karakter laten ontwerpen (uiterlijk en karakter moet bijelkaar passen). Je zou daarnaast een muziekles kunnen geven met een liedje maken m.b.v. flessen gevuld met water en evt nog tekst erbij maken (zingen).
Bij Happy Feet misschien de ideale wereld laten maken (tekenen/schilderen?) en dan dat dansje (een beetje aangepast met eigen ideeën) als les daarnaast. We kunnen ook een muziekles geven met een 'strijdlied' voor een beter milieu (kinderen moeten zelf een lied maken, of we moeten het samen en met hulp van docent doen).Dit is mijn 1e brainwave want ik moet 'm nog kijken natuurlijk.
Groetjes, Annemieke
Abonneren op:
Posts (Atom)
